Daar gaan we weer… Discussies over vrouwen in de muziek. De Tijdloze van Studio Brussel komt er aan en net als bij de MIA’s vorig jaar wordt het gebrek aan vrouwen gehekeld.
Ook het gebrek aan hiphop wordt aan de kaak gesteld. Het is wat het is. De tijdloze is een vooral op rock gerichte lijst. De meeste rock klassiekers zijn nu eenmaal door mannen gemaakt.
Ook nu weer moet ik vaststellen wat mij betreft is er maar referentie: Raakt de muziek mij? Doet het me iets?
Of die dan wordt gemaakt door mannen, vrouwen, dwergen, homo’s, zwarten, Chinezen,… I don’t care!
Ik denk eerlijk gezegd dat dat bij veel mensen zo is!
Wat betreft de MIA’s kan er alvast niet geklaagd worden.
Angèle, de nieuwste popsensatie, kaapte zo maar even 7 nominaties weg. Nu wil het toeval dat net op de dag dat de nominaties bekend werden gemaakt mijn vrouw mij meesleepte naar een uitverkochte Trix om la Angèle te aanschouwen.
Nu moet ik bekennen dat, ondanks wat mijn naam doet vermoeden, ik weinig opheb met popmuziek. Zowat de enige relevante popmuziek die gemaakt werd is die van The Beatles durf ik al eens beweren. En of The Beatles nu echt pop zijn valt dan ook weer te bediscussiëren.
Feit is dat ik Angèle ken als de dochter van Serge Van Laeken aka Marka, bassist van het legendarische Allez Allez en zus van rapper Roméo Elvis. Nu had mijn vrouw mij vorig jaar al meegesleept naar Roméo Elvis. Achteraf moest ik bekennen dat het een meer dan aardig optreden was.
Bij Angèle had ik vooraf wel meer scepsis. Ik kende een paar aardige liedjes maar of deze piepjonge dame ook live en een hele set overeind zou blijven, ik betwijfelde het.
Maar daar stond deze 42 jarige man tussen een uit hoofdzakelijk bakvissen bestaand publiek. Zo moet een olifant zich voelen die op de Noordpool terecht komt bedacht ik me nog.
Voorprogramma Blu Samu deed erg haar best, zo erg zelfs dat ook ik bijna overstag ging.
Dan kwam Angèle, getooid in kaki groene jas, baret en opblaasgeweer. Geweer, vest en baret gingen al snel aan de kant en wat volgde was een overheerlijk popconcert. Heerlijk, frisse popliedjes, genoeg afwisseling. Beats afgewisseld met Angèle solo aan de piano wat resulteerde in een wondermooi, van Dick Annegarn geleende Bruxelles.
Angèle kan zingen, heeft humor, haar show zit slim ineen, is gebalanceerd, leuke visuals… Net niet genoeg sterke eigen nummers om 100% te boeien maar concerten die me 100% boeien kom ik jammer zelden tegen.
Haar volledig uitverkochte tournée door België en Frankrijk zegt genoeg. Angèle haar carrière is nog maar net begonnen maar ze heeft alles om het heel ver te brengen! France Gall, Vanessa Paradis… Angèle…
Ik vermoed dat ik de laatste kans heb gehad om Angèle in een kleine zaal te zien. Gelukkig. Haar concert in Vorst volgend jaar is ook al uitverkocht. Daar zal mij vrouw me alvast toch niet meer mee naar toe krijgen.
Twee dagen voor Angèle was ik ook al met vrouw op stap. Dit keer naar één van de geweldigste plekken van Antwerpen en heel België: De Studio.
Daar stelde Tsar B haar debuut plaat voor. Hier heel wat minder volk. Een amper voor de helft gevulde Studio was echter getuige van een geweldig concert. We zagen Tsar B twee jaar geleden al in de Botanique. Op die twee jaar heeft ze heel wat straffe nummers bij én is haar podium présence er fel op vooruit gegaan.
Met kniehoge goudgele latex laarzen, oversized hoodie, en drie, ja drie, reusachtige vlechten kroop ze het podium op. Een heerlijk opwindend Escalate werd ingezet. Wat volgende was een donkere, broeierige, op oosterse tinten gestoelde set vol zwoele erotiek. De nummers van de plaat klonken live nog krachtiger.
Tot tweemaal toe dook ze het publiek in om samen met een danser een soort paringsdans uit te voeren. Ik was mee. Hoe het komt dat Angèle wel veel volk lokt en Tsar B niet is me deels een raadsel. Is de sound van Tsar B toch te moeilijk voor het grote publiek? Misschien. Op Studio Brussel wordt ze amper gedraaid in tegenstelling tot een Angèle of haar vriendjes van Bazart. Zij waren ook naar de Studio afgezakt om de tsarina een hart onder de riem te steken. Ook zij zullen wel beseffen dat het niet helemaal eerlijk is dat zij voor Sportpaleizen mogen spelen en zij voor een handvol volk in de Studio. Nu, ik vind dat persoonlijk niet al te erg. Ik hoop haar nog regelmatig te kunnen aanschouwen in plekken als de Studio.
Wie haar plaat wil kopen, haar baby zoals ze zelf zegt, zal naar een concert moeten gaan want de plaat heeft ze in eigen beheer uitgebracht en de distributie naar de betere én slechtere platenzaak is vooralsnog niet gelukt. Een gemiste kans misschien wel.
Ach, er lopen tegenwoordig heel wat boeiende vrouwen rond in de Belgische muziekscene. Te klagen hebben we allerminst.
We hebben het dan nog niet eens gehad over Tristan die de afgelopen dagen het voorprogramma van halfgod Tamino mocht verzorgen.
Of Esinam die onlangs een behoorlijk eclectische EP heeft afgescheiden die doet uitkijken naar meer.
Of Wwwater die het onder de vleugels van Soulwax nu weer onder eigen naam doet…
Onze Belgische vrouwen hebben geen hulp nodig van de één of andere feministische organisatie… zij zijn gewoon goed! En dat horen wij!
uw popkenner
