Het is een rare week. Een droeve week. Een verwarrende week.
Wat in Parijs is gebeurd is godsgruwelijk. Lap, nu gebruik ik het woord god. Doe ik liever niet meer.
Feit is dat ik mij in mijn vrije tijd al eens, vaak zelfs, in zalen bevind als de Bataclan. In Brussel, Antwerpen zijn er immers ook dergelijke zalen te vinden. Moet ik vanaf nu dan maar thuis blijven? Moeten wij ons allen opsluiten in onze woonsten, ramen dicht,…?
Bon, ik ben dat niet van plan. Ik zou het niet kunnen. Nu zaterdag bijvoorbeeld trek ik met alle plezier naar de Petrol in Antwerpen. Er zal daar een dode geëerd worden. Niet iemand die het slachtoffer is geworden van één van de gruwelijke moordpartijen. Maar iemand die bij het grote publiek niet echt bekend zal zijn. Nochtans iemand die de Belgische muziek van de voorbije 20 jaar mee vorm heeft gegeven. Tom De Weerdt, DJ Low, oprichter van Lowlands platenlabel. Hij is niet gegaan terwijl het leven gevierd werd, tijdens een concert, voetbalmatch of avondje op café. Voor hem was leven een moeilijkheid. Sommigen onder ons leven veel intenser. Voor sommigen onder ons is leven geen evidentie, komt alles veel heftiger binnen. Ik ken dat zelf niet maar er zijn mensen in mijn zeer zeer nabije omgeving waar het leven behoorlijk heftig te leven is. Enfin, of je nu onvoorzien al feestend moet gaan of omdat leven te moeilijk is geworden. Het is allemaal even triest. Maar bij die ode aan die dode nu zaterdag in de Petrol zal ik graag bij zijn. Vele bekende namen die ooit van ver of zeer dicht bij iets met Tom De Weerdt te maken hadden zullen spelen. Een zeer eclectische avond zal het worden, helemaal Tom kan ik me voorstellen. Van Nid en Sancy tot Eriksson Delcroix… Capsule, Rudy Trouvé, Daan, Kloot per W en vele vele anderen.
Omdat de dood dezer dagen alomtegenwoordig is wil ik toch nog even een ode aan het leven brengen. Een tijdje terug kwam er hier een nichtje bij in de familie.. Rosie… Prachtnaam… waarbij spontaan heel wat muziekjes in me opkwamen.
Omdat het nu meer dan ooit belangrijk is om het leven te omarmen… Rosie… The songs…
Beste popkenner
Je zal het misschien niet verwachten maar ik mag met veel genoegen jouw schrijfsels lezen. De woordkeuze, de zinsbouw en niet te vergeten…de inhoud.
Jij zou cursiefjes moeten schrijven!
By the way,
Jackson Browne heeft ook een nummer dat “Rosie” heet. Staat op “Running on empty” …maar dat wist jij natuurlijk wel;o)
En dat het leven heftig kan zijn, en omarmd moet worden heb ik aan den lijve ondervonden.
Warme groet
;p)