“Ik heb het allemaal al wel gezien” placht een mens zoals ik wel eens te denken. Tijdens een zwak moment, dat wel. Ik heb het nu over naar concerten gaan. Niet dat ik niet meer tot tranen toe ontroerd raak, absoluut niet. Ik heb het meer over het concept concert.
Maar daar had ik onlangs mijn vuurdoop wat betreft een Flaming Lips concert. Wat was me dat… Indrukwekkend… confetti zoveel dat je niets meer zag, reuzenballonnen, een machtige eenhoorn…
En dan was er gisteren… Het concept concert heeft hiermee weer een nieuwe dimensie gekregen.
De locatie was het Planetarium op de Heizel in Brussel. Het planetarium staat niet echt gekend als concertzaal.
Een twee à driehonderd man (ruwe gok) blies verzamelen voor de integrale opvoering van de plaat Planètes van Jean Hoyoux.
Wie nu de wenkbrauwen fronst: schaam u niet, tot voor kort had ik ook nog nooit van Jean Hoyoux en zijn Planètes gehoord. Maar dankzij mijn oplettendheid, mijn vermogen tot het registreren van boeiende muzikale evenementen kwam ik dus deze Jean Hoyoux tegen op het wereldwijde web.
Jean Hoyoux was therapeut en zelfverklaard componist. Jammer genoeg moeten we met “was” spreken want Hoyoux overleed reeds een dertig jaar geleden.
Niet onbelangrijk maar Hoyoux was Belg. Hij maakte in 1981 een plaat die bedoeld was als therapie. De plaat werd uitgebracht op slechts 99 exemplaren en groeide al snel uit tot een culthebbeding.
Philippe Cortens kwam ook in contact met de plaat, raakte geïntrigeerd en ging als volleerde Cherlock Holmes op zoek naar de mastertapes die hij nog vond ook.
Cortens wilde de plaat kost wat kost opnieuw uitbrengen en stichtte zijn eigen label Cortizona.
Zaterdagavond werd de rerelease plechtige gevierd in het Planetarium. Een hoogst originele plek. De plaat heet immers Planètes en was danig beïnvloed de ruimte en zijn bijhorende planeten. Om het gebeuren wat meer luister bij te zetten werd het Limburgse trio Meteor Musik aangezocht om de plaat live te brengen.
Dat dit uiterst geslaagde keuze is mag duidelijk zijn. Meteor Musik maakt immers voor hun eigen muziek gebruik van oude analoge synths… Roland, Korg,… met de bijhorende nummers. Het zijn immers deze synths die ook door Hoyoux werden gebruikt voor zijn plaat. Ook zij laten zich inspireren door de kosmos.
Is het toeval dat ik dan aan Carl Sagan met zijn Glorious Dawn en zijn Cosmos moet denken?
De inkom was gratis (waar maak je dat nog mee), reserveren mocht maar was niet nodig. Tot enkele dagen voor het concert er toch werd aangeraden te reserveren. Tot het bericht kwam dat er nog maar 15 plaatsen vrij waren. Snel een mailtje sturen en hopen dat het nog goed kwam… Ik was er nog bij… Yes…
Een moddervette dikke YES zou achteraf blijken.
We arriveerden kort voor aanvang. Er stond nog een rij tot buiten aan te schuiven. Iedereen moet immers zijn naam laten nazien. Binnen in het Planetarium staat iedereen opeengepakt. Aan een geïmproviseerd toogje kan je iets te drinken bestellen. De gekoelde pilsjes blijken reeds op, snel bijgehaalde bakken zijn nog lauw. Om maar te zeggen dat dit gebeuren een heerlijk charmant amateuristisch karakter uitstraalde. Al zou dat idee snel verdwijnen bij aanvang van het “concert”.
Dan werd de mensenmassa de trap op gestuurd om het hart van het Planetarium te betreden. Een ronde zaal met een grote ronde koepel. In het midden stond een soortement ruimtetuig, rondom theaterzeteltjes. Ergens aan de zijkant stonden de reeds vermelde Korgs en Rolands opgesteld.
Bezieler van het project Cortens raadde de toeschouwers aan snel hun pint leeg te drinken en zeker niet over te geven. Mijn naïeve zelve dacht dat het een grapje betrof over overmatig alcoholgebruik. Onze denkbeeldige riemen waren nog niet vastgesjord of we werden de ruimte in gekatapulteerd. Een sterrenregen vulde de koepel. De drie heren van Meteor Musik zetten zich achter hun materiaal. Zachtes aan vulden de eerste hoestende proestende biebs en blieps de ruimte. Het volume ging langzaamaan de hoogte. De toeschouwers lieten zich langzaamaan onderuitzakken, hoofden rustten op de hoofdsteun, collectief werden we opgezogen, de ruimte in. Tussen de sterrenregen kwam en reusachtige hersenmassa neergedaald die het publiek opslokte. Zo werd meer dan een uur lang de één na de andere geometrische figuur, planeet,… door het zwerk gestuurd. En wij, wij draaiden mee. Af en toe werd wat ongemakkelijk in de maag. Dit bedoelde Cortens dus.
Al dat visueel geweld bleek gemaakt door Jaak DeDigitale (what’s in an name). Hier moeten heel wat uren werk in zijn gekropen en dat voor een éénmalige gratis voorstelling.
Ondertussen kweten de drie heren van Meteor Musik zich indrukwekkend van hun taak. De sound die zij neerzetten was heerlijk magistraal. Ze gebruikten net dezelfde synths als op de originele opnames en reconstrueerden zo de hele plaat door er toch een eigen dynamiek aan te geven. Ik kende de originele opnames van Hoyoux niet bijster goed. Enkele korte stukjes youtube gewijs beluisterd. Maar de muziek deed meer dan zijn werk.
Vooraf zei mijn gezelschap me nog dat we misschien beter eerste een joint hadden gerookt. Nu doe ik buiten cafeïne, alcohol en af en toe een shot nicotine niet aan drugs maar die joint bleek sowieso overbodig. In een roes kwamen we hoe dan ook terecht.
Walsen in outer space op de tonen van analoge synths het kan… met “Ballade à Venus”.
Zo werd het publiek na 70 minuten weer op aarde neergepoot, verdwaasd dat wel.
De plaat had ik, een beetje overmoedig, reeds voor de voorstelling gekocht. Mijn buikgevoel liet me ook nu weer niet in de steek. Deze prachtig vormgegeven rerelease is zijn geld meer dan waard.
Wat mij betreft krijgt deze voorstelling een vaste stek in het Planetarium.
Ik ging vorig jaar naar de 3D show van Kraftwerk zien. Wel dit was is zijn geheel veel imponerender… en een 3D bril was niet nodig.
Leve Jean Hoyoux! Leve Philippe Cortens! Leve Meteor Musik! Leve Jaak DeDigitale! Leve het Planetarium!
Voor wie mij nodig heeft, ik vlieg de komende dagen nog ergens rond, daarbuiten…
uw popkenner
