Het zal wel aan de leeftijd liggen zeker maar ik moet hoe langer hoe meer vaststellen dat ik hoe langer hoe meer behoefte heb aan stilte, behoefte aan rust.
De gedwongen lockdown van de afgelopen maanden hebben me bij momenten erg deugd gedaan. Zeker in het voorjaar toen voor even alles wegviel. Geen verplichtingen meer, geen verkeer meer op de wegen. een verademing was het.
Het gevolg is nu wel dat die drang naar stilte nog groter is geworden. Vroeger zou ik bij een weekendje weg met mijn geliefde absoluut een citytrip verkiezen. Nu gaat mijn voorkeur eerder uit naar een huisjes ergens in een afgelegen dorpje in de Ardennen, en ja, die bestaan nog.
Enkele weken terug trokken we ons met ons gezinnetje voor enkele dagen terug in zo’n dorpje dat ik niet nader ga benoemen. Als er gedurende de dag twee auto’s passeerden zal het veel zijn. Tijdens de wandelingen door de prachtige herfstbossen kwamen we amper of niet mensen tegen. Als ik dan zie hoe in de heide hier achter de hoek de wandelwegen meer en meer op de Meir tijdens een drukke soldendag lijken dan heb ik toch eerder de drang me thuis op te sluiten.
Alhoewel, gisteren zijn hier ten huize verbouwingswerken begonnen. Een middagje thuis dwingt me het geluid van drilboren te ondergaan. Ik durf mijn buurvrouw niet meer onder ogen te komen wetende dat zij zich ongetwijfeld ergert aan het lawaai. Voor ons is het dragelijk omdat we beseffen dat het ons binnenkort een leefbaarder huis zal opleveren.
Een lange inleiding om er toe te komen dat al wie zich herkent in het feit dat stilte hoe langer hoe belangrijker wordt in zijn leven ik een verduiveld goede ‘book and music pairing tip’ heb tijdens deze donkere corona dagen. Ja, buurvrouw An, zet u al maar schrap!
In De nieuwe stilte gaan Lander Deweer en Jan Swerts op verkenning uit in het akoestische Wilde Westen. Twee vrienden. De ene reporter, de andere pianist. Samen, als in een quatre-mains, gaan ze op zoek naar een antwoord op de vraag die hen allebei benauwt: wordt de stilte met uitsterven bedreigd?
Hun zoektocht brengt hen langs verlaten dorpjes en miljoenensteden, sauna’s en stiltegebieden, kerkhoven en concertzalen. De trage, verstillende pianomuziek van Ólafur Arnalds, Jóhann Jóhannsson en Max Richter wijst hun de weg, ze biedt bescherming tegen het snelle, luide leven.
Deweer en Swerts luisteren naar de neoklassieke muzikanten, maar ook naar filosofen, cardiologen, geestelijken, stadsplanners en toevallige passanten. Wat richten we aan met ons lawaai? Hand over hand maakt hun irritatie plaats voor hoop. Op verhelderende wijze laten ze zien hoe de wereld niet almaar lawaaieriger wordt, zoals ze altijd dachten, maar juist stiller. De nieuwe stilte ontvouwt zich als een inspirerend reisverhaal en werpt een nieuw licht op onze toekomst: de kentering is ingezet, het helse kabaal gaat eruit.
En of dit alles een boeiend uitgangspunt is, en of ik me sterk aangesproken voelde tot dit boek. Vlot en boeiend geschreven. En fijn te beseffen dat stilte en muziek geen tegengestelden hoeven te zijn. Ik koppel dit boek dus maar al te graag aan een plaat van de medeschrijver van dit boek: Schaduwland. In het boek zelf staan een heuse lijst van platen van neo-klassieke componisten die de stilte zo omarmen dat ik zelf liever opteer voor het prachtig verstilde Schaduwland.
Alhoewel de plaat is ontstaan uit een donkere periode van Jan Swerts en de hoes de voorliefde van Swerts voor horror verraadt is de muziek zelf ‘stilte’ in noten omgezet. Heerlijk rustgevend, ideaal om negativiteit uit je lichaam te jagen. Plaat en boek combineer ik maar al te graag met een pittig drankje. Non alcoholisch deze keer. Stilte laat zich zelden combineren met alcohol en al zeker niet in corona tijden. En, niet onbelangrijk, Lander Deweer, de schrijver heeft zelf de alcohol afgezworen. Gimber is een concentraat van, u raadt het al, gember. En is ideaal om die innerlijke rust mee vorm te geven. Pittig op de tong waarna een weldadige warmte zich van je meester maakt, jazeker. Dit concentraat dient aangelengd te worden met heet water in kouden donkere maanden. Voor wie de alcohol toch niet kan laten is een scheutje bruine rum bij dit drankje een aanrader. In warme zomermaanden laat het zich dan weer perfect savoureren in combinatie met bruiswater en veel ijs.
Ik leerde het drankje kennen van mijn goede W. die hier in Heide een bio winkel uitbaat met zijn geliefde. Een beetje reclame mag altijd. Voor wie een uitstap naar de ‘rust’ van Heide plant, stop even in de Natuurbron voor dit heerlijke Gimber.
En zo, beste lezer, hebt u weer een mooie combi om een donkere corona avond aangenaam door te brengen!
Met plezier,
uw popkenner
