Als popkenner, muziekliefhebber ben ik steeds op zoek naar nieuwe muziekjes.
Je hoort die op de radio. Je vindt die op You Tube. Leest er over in vakliteratuur. Je ontdekt ze op Facebook.
Sinds enkele jaren kent vinyl een heuse revival. Dit kan ik als popkenner enkel toejuichen. Ik heb me dan ook volledig op deze nieuwe hype gestort. Muziek wordt hierdoor opnieuw een kwaliteitsproduct. Door de digitalisering is muziek altijd en overal bereikbaar geworden. Maar des te meer vluchtig. Het nummer van de dag telt. Maar een volledige plaat, een oeuvre dreigde te verdwijnen.
Ik denk dat muzikanten de revival van het vinyl enkel maar kunnen toejuichen.
Platenlabels zijn logischer wijze hier met alle plezier opgesprongen. Er zijn de voorbije jaren dankzij vinyl nieuwe labels ontsproten die zich met passie op de vinylmarkt hebben gestort. Tot groot jolijt van de muziekliefhebber. De echte goede labels hebben een visie, maken er een erezaak van om kwaliteitsmuziek in een zeer aantrekkelijk jasje te steken. Als de platen dan nog in coloured vinyl zijn, op gelimiteerde, genummerde oplagen worden uitgebracht dan is de ware liefhebber helemaal verkocht.
Het label dat hier de kroon spant, dat er eigenhandig heeft voor gezorgd dat vinyl is heropgeleefd is mijn favoriete label Third Man Records van Jack White.
Het is zo’n label waar je blindelings nieuwe releases kunt kopen.
Elke nieuwe release wordt naast de reguliere vinyl ook nog in gelimiteerde (split)coloured vinyl uitgebracht.
Zij brengen 7” uit in de zogenaamde Blue Series. Spoken word in de Green Series.
Naast een label is er ook nog de Third Man Store en bijhorende zaal “The Blue Room” in Nashville.
Ze bieden jong talent een forum maar halen ook het beste naar boven bij bijna vergeten iconen uit de Amerikaanse muziek. Jack White transformeert zich hier zo als de Quentin Tarantino van de muziek. Tom Jones is zelf komen vragen om een single in “Blue Series” te mogen opnemen.
Third Man Records hebben de “Ultra Lp” van Jack White op hun palmares, een “liquid filled record”, de “triple decker” record (een 12” inch waar, als je die openbreekt, een 7” inzit). En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Ook reissues nemen een prominente plaats in. Ze brachten al verschillende opnames van de Sun records opnieuw uit. Twee prachtige boxen tonen de uiterst boeiende geschiedenis van het Paramount label. De volledige catalogue van onder meer Blind Willie McTell werd er uitgegeven.
Je kan een lidmaatschap als “Vault member” aangaan. Dan krijg je (na betaling natuurlijk) om de drie maanden een paket thuisgestuurd met in principe een lp, een 7” en een extra verrassing (dvd, t-shirt, affiche,…).
Ga zelf eens een kijkje nemen op hun site…
Ook in ons Belgenlandje zijn er boeiende, interessante kleine labels die het waard zijn om ontdekt te worden en die kwaliteit op de markt brengen. Mijn favoriete label is het Gentse Unday Records.
Het label van al even favoriete bands als Flying Horseman, Dans Dans, Blackie & The Oohoos. Zij hebben een mooie site en brengen mooi vormgegeven vinyl uit met al even geweldige muziek erop! Ook Trixy Whitley, Hydrogen Sea en het Zesde Metaal vonden er hun onderkomen.
Ook het uiterst sympathieke Starman Records kan ik warm aanbevelen. Zij begonnen met reissues van obscure, hard to find Belgische muziek. De Belgian Vault reeks brengt zeldzame sixties garagerock uit ons landje samen. Hier spreekt veel liefde voor de Vaderlandse muziek uit. Ze brachten ook de debuutplaten (of het hele oeuvre) van onder meer Roland, Ferre Grignard en Arno (Freckle Face) opnieuw uit.
Ook hoe langer hoe meer nieuw werk wordt door hen uitgegeven. Onder andere Zita Swoon Group, Marcel Vanthilt, Hitsville Drunks (Mauro Pawlowski) en Matt Watts brachten hun meeste recente werk op Starman Records uit.
Hun uiterst charmante, amateuristische, ontwapenende teaser videokes nemen we er met graagte bij!
Laat ik u dus maar via Starman records fijne feestdagen wensen.
Ontdek dus zeker deze fijne labels en laat uw nieuwe mooie muziek aansmeren… u zal u niet bekocht voelen.
