Dezer dagen heerst er een feeststemming in bepaalde kringen. Er wordt namelijk een jubileum gevierd. Dat van een legendarisch platenlabel: Heaven Hotel… het blaast 20 kaarsjes uit.
Heaven Hotel, prachtige naam als ik er hier nu zo even bij stil sta. Het prikkelt op zijn minst de fantasie. Heaven Hotel zag het levenslicht 20 jaar geleden dankzij bezieler Rudy Trouvé. Rudy Trouvé, heeft die niet nog bij dEUS gespeeld? Jep, indeed. Net op het moment dat dEUS op het punt staat de wereld te veroveren stapt hij uit de band. En dat is nu net Rudy Trouvé, dat is nu net Heaven Hotel. Heaven Hotel is een speeltuin, gecreëerd door een man waarvoor roem en geld verdienen niet als drijfveer geldt. Heaven Hotel is gecreëerd door een man die steeds op zoek is naar nieuwe uitdagingen, een man die steeds op zoek is naar nieuwe ontmoetingen, nieuwe impulsen, een man die al zijn talenten: muziek maken, schilderen, enthousiasmeren in één wereld heeft gegoten: Heaven Hotel. Mensen die er in slagen een wereld te scheppen waarin ze domweg in staat zijn hun godverdomse goesting te doen en er dan ook nog iets moois mee scheppen kunnen op mijn algehele sympathie en respect rekenen.
Hoe heerlijk moet het zijn om reeds 20 jaar lang te doen wat je maar wil en er nog weg weet mee te komen ook. Groot geld zal er hier niet mee te verdienen zijn. Dan had Trouvé beter bij dEUS gebleven ipv. bij die elfendertig groepjes die hij onder Heaven Hotel heeft weten te stokeren.
Kiss My Jazz, Dead Man Ray, Gore Slut, Rudy Trouvé Sextet, Rudy Trouvé septet, Rudy Trouvé Octet, Love Substitutes, Tape Cuts Tape en dan heb ik er nog maar enkele opgenoemd. Als Trouvé zin heeft om een groepje op te richten doet hij dat ook. Vaak bijgestaan door die andere bezieler van Heaven Hotel: Elko Blijweert. Nog zo’n nobele onbekende bij het grote publiek maar o zo vaak aanwezig wanneer er muzikale geschiedenis werd geschreven. Dead Man Ray nog maar eens benoemen… Iemand? Het begin van de carrière van Daan…
Wel dat label bestaat dus 20 jaar en dat er gefeest dient te worden daar zorgden Rudy en Elko dan wel zelf voor. En het mocht groots zijn. Een feest op 5 verschillende locaties, in 5 verschillende provincies.
Afgetrapt werd er donderdag 20 maart in thuisstad Antwerpen. Met 2 bands die net nu nieuw werk afleveren.
Op de afgelopen 20 jaar wordt er niet alleen teruggeblikt met een puike verzamelaar waarin op 23 nummers bijna alle bands die ooit iets uitbrachten bij Heaven Hotel 1 nummer mochten aanleveren. Enkel Kiss My Jazz, de band die meer leden dan songs telt, mocht voor 2 nummers tekenen. De titel van deze puike verzamelaar: God Owes Us A Swimming Pool. Nu ik er zo over nadenk: een zeer puike titel, met veel humor enzo. Vermits er bij de bands van Heaven Hotel weleens aan kruisbestuiving wordt gedaan; met andere woorden: de muzikanten spelen dus allemaal veelvuldig bij elkaar… wordt er niet per groep aangeduid wie er bij speelt maar wordt er gewoon opgesomd welke muzikanten er allemaal hebben meegedaan. Bespaart heel wat plaats. Een beetje vreemd dat de naam van Milan Warmoeskerken nergens wordt vermeld want is dat nu net één van de twee muzikanten die samen The Tone Zones vormen en nu net een plaat hebben uitgebracht bij Heaven Hotel, een nummer mochten leveren voor de verzamelplaat en de avond daar in Antwerpen (net zoals de andere feestavonden) mochten openen. Die andere muzikant is Elko Blijweert, medebezieler.
Zij brengen een eigen versie van surf. Ze spelen gewoon tussen het publiek, wat voor de bezoeker fantastisch is omdat ze zo het voetenballet van beide gitaristen op de voet kunnen volgen. Wat voor extra dynamiek zorgt. Het is geweldig om te zien hoe beide meestergitaristen in dialoog met elkaar gaan. Dat dit 2 goede vrienden zijn kan niet anders.
De echte reden dat beide heren tussen het publiek spelen is dat er op het podium gewoon geen plaats is. Er zullen later op de avond nog twee bands spelen en het instrumentarium dat staat opgesteld bezet gewoonweg het hele podium. Milan zou de modale muziekliefhebber moeten kennen van Flying Horseman, Blackie & The Oohoos, Mittland Och Leo. Toeval of niet: beide heren wisselen elkaar af als extra gitarist bij het van country gespeende Eriksson Delcroix.
Maar even ter zake: The Tone Zones zetten de tent (in dit geval Het Bos) al direct in vuur en vlam met hun aanstekelijke mix van surf en psychedelica. The Tone Zones bedienen zich palingdroom bewijs vooral van covers van legendarische als opsturen sufbands.
Van een duo naar een trio met Tape Cuts Tape die wel het podium mogen betreden. De muziek wordt ook complexer. Dat kan niet anders met Rudy Trouvé in de rangen. Bijgestaan door Eric Thielemans op drums en Lynn Cassiers op synths en mooie, ijle zanglijnen brachten ze een erg gevarieerde set. Van goed in het oor liggende liedjes tot van noise gespeende soundscapes. Zeker de moeite al moet ik bekennen dat ik er net niet de hele tijd mijn aandacht bij kon houden. Vooral het door handclaps gedreven Perpetuals bleef nadien het langst hangen. En de lach van Lynn Cassiers. En het nonchalante hangen van Rudy Trouvé.
Als afsluiter kreeg het publiek iets voorgeschoteld wat, althans bij mij, wel de aandacht bleef vasthouden. Iets ongeziens, iets hilarischs, iets waanzinnigs…
Wat we kregen was het Tenace Orchestra olv. van Rudy Trouvé. Het Tenace Orchestra, lieve mensen, bestaat uit leden van al het moois dat de Antwerpse muziekscene te bieden heeft. Moest er dus die avond een bom op Het Bos zijn terechtgekomen zouden er heel wat geweldige bands gekortwiekt zijn geworden.
De volledige Tone Zones tekenden present en dan nog leden van Dez Mona, DAAU en dEUS: Mauro Pawlowski op zang én gebrul.
Eigenlijk was dit de improvisatieliga maar dan voor muzikanten. Rudy Trouvé stond in het publiek en gaf de band de meest waanzinnige opdrachten! Zij kwamen er nog mee weg ook. Wat op papier tot een mislukking zou leiden werd nu, dank zij de geweldige muzikanten een succes. Hilarisch maar ze kwamen ook echt tot de meest waanzinnige muziek. Zappaiaanse shit qua…
Een geweldige afsluiter van een geweldige avond!
Nog eens 20 jaar erbij voor Heaven Hotel!
