EP – popkenner.be

Bazart, Nevada Fellow, Oaktree, Warhola, Camp Rebecca, SX, Hong Kong Dong, Massive Attack, Kiiara,… allemaal bands die dezer dagen nieuw werk uitbrengen of hebben uitgebracht. Belgische bands, internationale namen,…

Eén ding hebben ze gemeen: ze brachten allen een EP uit in plaats van een full album. De EP of extended play is geen single maar ook geen full album. Het zweeft daar zo ergens tussen. Meestal bevat de EP een viertal nummers maar het kunnen er evengoed 6 zijn… In een tijd waarin de vinylplaat, buiten de cassette, de enige muziekdrager was die in huis te vinden was kwam de EP wel meer voor. Bij de opkomst van de cd leek de EP voltooid verleden tijd. Tot nu dus. Hoe komt het dat steeds meer bands kiezen voor de EP? Een vraag die ten huize popkenner opborrelde.

Zaterdag 16 april is het Record Store Day. Op die dag brengen veel bands exclusieve releases op vinyl uit om de onafhankelijke platenzaak te eren. Vele van deze releases zijn al enkele jaren EP’s. Zo zal Balthazar dit jaar een live EP uitbrengen. Als gewone release lijkt de Ep echter aan een opmars bezig.

Popkenner zijnde werden er zelf al heel wat antwoorden geformuleerd. Het heeft misschien te maken met de wederopstanding van het vinyl? Of is het bloedarmoede bij de muzikant? Vermits deze antwoorden echter uit mijn eigen koker komen en aldus niet onderbouwd zijn heb ik enkele mensen ingeschakeld die er wel iets zinnigs over te zeggen hebben.

Adriaan de Roover van Oaktree, afkomstig uit het dorp waar ik thans resideer, heeft reeds menig EP op zijn palmares staan.

Hij leek mij de geknipte man om eens aan de tand te voelen betreffende de comeback van de EP.

Adriaan: “Voor mij persoonlijk heeft het deels te maken met de vrijheid die ik voel bij EP’s. Ik heb nog nooit een heel album gemaakt, dat heeft te maken met de verwachtingen die ik zelf bij het woord ‘debuutplaat’ heb, puur gevoelsmatig dus.”

Wat volgens Adriaan ook meespeelt in de muziekindustrie is dat een EP korter is en daarmee ook vluchtiger en daarmee past dat wat meer in al het ‘vluchtige’ van onze cultuur. Veel mensen luisteren bijna enkel naar singles, losse nummers op spotify en youtube.

Hetzelfde verhaal horen we bij Jelle Boets van het grunge-stonersoulrock combo Camp Rebecca. Ook hij haalt het vluchtige in de muziek aan wegens het feit dat er massa’s muziek voorhanden is.

Wat beide heren ook melden is dat wegens het vluchtige je ook weer snel vergeten bent en het dus aan te raden is om regelmatig met nieuw materiaal op de proppen te komen. Een EP is daarom een ideaal middel en zo ook meer een momentopname.

Dit maakt ook dat de levensduur van een full album korter is. De tijd, energie en het geld dat in een full album wordt gestoken rendeert dus niet langer.

Als ik de heren zo bezig hoor lijkt het of het album ten dode is opgeschreven. Al denk ik persoonlijk wel dat de doelgroep nog een grote rol speelt. Er zijn nog heel wat mensen, vaak de dertigplussers die nog wel de tijd nemen een hele plaat uit te zitten.

Ik herinner me nog een gesprek met Bjorn Eriksson (Eriksson Delcroix, The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band) die verzuchtte dat hij wel vaker platen zou willen uitbrengen, meer momentopnames (in beperkte oplage) op het publiek zou willen loslaten. Maar dat platenlabels net niet te snel na elkaar platen van één artiest willen uitbrengen wegens niet rendabel.

Een plaat uitbrengen of die nu 4 of 10 nummers bevat kost immers geld.

Ook Adriaan moet toegeven dat zijn eigen label (PIAS) toch de voorkeur geeft aan een full album. Bij pers en publiek geniet dat vooralsnog meer aanzien. Al hebben zowel de EP’s van Oaktree als SX het gepresteerd om hoge ogen te gooien bij De Morgen.

Wat deze verschillende getuigenissen wel duidelijk maakt is het feit dat zowel artiest als “de industrie” op zoek is. Hoe blijf je overeind in een wereld die gericht is op vluchtigheid, lijdt door de overload aan informatie en waar de het hoe langer hoe moeilijker wordt het hoofd boven water te houden?

Adriaan haalt nog het voorbeeld van Gabriël Rios aan die een jaar lang iedere maand een single uitbracht om na dat jaar met een album op proppen te komen waarop de twaalf uitgebrachte singles prijkten.

Adriaan vindt dat zowel de EP als het full album zijn bestaansrecht heeft en waardevol zijn.

Wie ben ik, popkenner zijnde, om daar iets tegen in te brengen.

Groet,

de popkenner

PS: Oaktree heeft met zijn recentste worp “Dust” een naar eigen zeggen EP uitgebracht die 7 nummers telt en om en bij 35 minuten duurt. Bij een ander artiest zou die EP vervangen zijn door album. So, what’s in a name…

Geef een antwoord Reactie annuleren