Op de valreep ben ik er dan toch nog met de eindejaarslijstjes.
Ik doe alvast de vaststelling dat 2019 een muzikaal topjaar is geweest!
Heel wat van mijn muzikale helden brachten het afgelopen jaar een plaat uit. En wat al helemaal geweldig was te merken is dat het om verduiveld goeie platen ging. Ik sla er meestal niet in een top samen te stellen. Meestal geef ik een top weg in willekeurige volgorde. Veel hangt immers af in welke sfeer je bent om een bepaalde plaat meer of al dan minder te appreciëren.
2019 was echter zo’n heerlijk jaar dat ik alsnog een poging doe een top 20 samen te stellen, wetende dat die er morgen misschien alweer anders zal uitzien.
Anyway…
dus allereerst een top 20 van beste platen gevolgd door een top 10 van beste EP’s. Alweer een vaststelling dit jaar, de trend van de EP heeft zich in 2019 onverminderd verder gezet. Afsluiten doen we met een top 15 van beste concerten, want ja, 2019 bracht toch ook weer heel wat moois op live gebied.
- Eriksson Delcroix – The Riverside Hotel
Sowieso de meest gedraaide plaat van het afgelopen jaar. Het feit dat ik op de hoes vereeuwigd ben als ‘lezende kikker’ speelt natuurlijk ook een rol. Een heugelijke gebeurtenis die me naar alle waarschijnlijkheid nooit meer te beurt zal vallen. Los daar van bevat de plaat een exquise mix van blues, cajun, voodoo en psychedelica. Blij dat ik aanwezig mocht zijn op de inspirerende reis die aan de plaat voorafging!
2. The Raconteurs: Help us Stranger
Op minder dan een jaar tijd brengt de heer Jack White een nieuwe plaat uit. In tegenstelling tot het wel zeer eclectische solo vehicle ‘Boarding House Reach’ is dit een heerlijke, coherente, recht door zee gaande rock ‘n’ roll plaat. Dat gitaar muziek in 2019 nog steeds opwindend kan zijn bewijst White en zijn discipelen met deze plaat.
3. Leonard Cohen: Thanks for the Dance
Dat er leven na de dood is bewijst de heer Leonard Cohen met verve. Toch één van de beste postume platen ooit uitgebracht, zo niet dé beste postume plaat. Tevens de beste Leonard Cohen plaat in jaren en dat wil wat zeggen. Ik zou zelfs zeggen beter dan zijn zwanenzang ‘You want it Darker’. Met veel dank aan zoon Adam Cohen en zijn vrienden. Een meesterwerk quoi!
4. Nick Cave and the Bad Seeds: Ghosteen
Een dubbelaar, zeer gewaagd meesterwerk. Cave waagt zich meermaals op de grens van New Age, ai ai, maar weet de balans perfect aan de juiste kant te houden. Resultaat: een emotionele uppercut van ruim een uur. De heer Cave heeft zich andermaal opnieuw uitgevonden en dat voor een artiest voorbij de 60. Chapeau!
5. Thom Yorke: Anima
Thom Yorke haalt solo dan toch het niveau van Radiohead. Zijn beste solo plaat zonder enige twijfel. Een bezwerende trip. Check zeker de bijhorende film.
6. Chantal Acda: Pūwawau (meesterserk en kippenvel zijn de sleutelwoorden, jammer genoeg de voorstelling gemist, hopelijk herkansing in 2020)
7. Brittany Howard: Jaime (beklijvende soulp^laat van de stem achter Alabama Shakes)
8. Stef Kamil Carlens: Making Sense of ∞ (de return of SKC, eindelijk een plaat die de hoogdagen van Zita Swoon terug oproept, meesterlijk)
9. Our Native Daughters: Songs of our Native Daughters (een beklijvende, ontroerende plaat, verstilde pracht door 4 vrouwen en evenveel banjo’s)
10. Fulco: Fulco (geweldige plaat, vol heerlijke tekstuele kronkels, ook de kinders zijn mee, dringend eens live zien)
11. Het Zesde Metaal: Skepsels (misschien net iets minder beklijvend dan de vorige twee platen, maar wederom spelen ze heel wat concurrentie naar huis, opvallend hoe Wannes Cappelle in een zogenaamd sabbatjaar maar eventjes drie platen uitbrengt)
12. Brihang: Casco (hiphop waar ik van hou, sterke teksten en veel zelfrelativering)
13. Billie Eilish: When we all fall asleep, where do we go? (kon ook ik niet naast, welke 17 jarige speelt het klaar om zowel vrouwelijke pubers als intellectuele mannelijke muziekliefhebbers van middelbare leeftijd te verenigen? wel, Billie…)
14. Ottla: Ottla (Wederom een meesterwerk van de heer Dockx)
15. Michael Kiwanuka: Kiwanuka
16. Bon Iver: i,i
17. Trixie Whitley: Lacuna
18. Blitzzega: Bjorn Eriksson’s Highlight Reel
19.Adriaan de Roover: Leaves
20. TaxiWars: Artificial Horizon
De 10 beste EP’s
- Jan Verstraeten: Cheap Dreams
- Wannes Cappelle en Broeder Dieleman: Dit is de Bedoeling
- Charlotte Adigéry: Zandoli
- Echo Beatty: Ode to the Attempt
- Ivy Falls: The Light
- Sylvie Kreusch: Bada Bing! Bada Boom!
- Het Zesde Metaal: Meesters
- Compact Disk Dummies: Satellites
- Azmari: Ekera
- De Beren Gieren: Broensgebuzze
De 15 beste concerten
- The Raconteurs @ Koninklijk Circus, 27/05 (weergaloze splinterbom van begin tot einde, rock ‘n’ roll is alive and kicking)
- Birds That Change Colour @ Field, kasteel Boterberg, 18/05 (als je een event organiseert heb je een beeld vooraf van hoe iets er graag zou uitzien, het concert van Birds overtrof de stoutste vermoedens, kippenvel, weergaloos)
- Rhiannon Giddens & Francesco Turrisi @ het Depot Leuven, 8/12 (een grande dame, meesterlijk verteller, geniale zangeres en zeer begaafd muzikante)
- Nick Cave @ De Roma, 29/12 (het concert waar iedreen bij wilde zijn en ik er effectief bij was met dank aan DDC, unieke belevenis)
- Het Zesde Metaal @ KMSKA, 12/01 (een geweldige band in een unieke setting, de werf van het KMSKA, prachtavond…)
- Blitzzega @ De Studio, 25/04 (release show, heerlijke trip)
- Eriksson Delcroix @ De Roma, 14/03 (The Riverside Hotel eindelijk live on stage)
- Dans Dans @ MAS, 08/09 (wederom unieke setting, Dans Dans was weergaloos)
- The Germans @ Gebouw-T, 13/04 (heerlijke gekte)
- Stef Kamil Carlens @ De Mezz, 21/11 (niet enkel de plaat maar ook live staat Stef er terug, wat een energieke set, genieten van begin tot einde)
- dEUS @ Trix, 22/09 (en ook AB) (mét dansers)
- Trixie Whitley @ de Mezz, 06/11 (Trixie kwam, zag en overwon)
- Kokoko! @ De Vooruit, 22/11 (pijnlijke
- De Staat @ Trix, 08/11 (perfecte show door een stel hollanders)
- Dez Mona @ Gebouw-T, 14/02 (zeer fijne valentijnavond, de return of Dez Mona)
het beste korte concert van het jaar: Brihang @ Depart Kortrijk, 22/12, Brihang speelt in een half uur klaar wat velen in een uur nog niet kunnen: een magistraal concert geven, af!
Voila, genoeg om mee an de slag te gaan denk ik dan!
Tot volgend jaar! Een jaar waar ik wederom naar uit kijk!
Ik kan alvast meegeven dat de heer Matt Watts ergens in januari een plaat zal uitbrengen die sowieso hoog in de eindejaarslijst zal eindigen!
groet,
uw popkenner
