Joepie, het einde van het jaar nadert en het is de tijd van de het jaar voor de lijstjes!
Heb ik altijd al een eindejaarslijstje willen maken.
Wat nu de beste platen zijn van 2014 weet ik niet. Ik kan daar niet objectief over beoordelen. Daarom hieronder een lijst van de belangrijkste platen voor mij van 2014.
Platen die me zeer dierbaar zijn , waar ik veel naar heb geluisterd, die energie geven, troost geven, platen van mensen die ik enorm bewonder, platen met een verhaal verbonden aan het voorbije jaar.
- Jack White: Lazaretto
Zonder twijfel mijn nummer 1. Een plaat die ik zeer veel heb beluisterd. Vooral onderweg in de wagen, op de fiets. Een plaat die me energie geeft, me opwindt (zonder seksuele conotatie). Eén van de weinige platen waar ik elk nummer sterk van vind. Een plaat die ik nooit beu wordt en bijna op elk moment van de dag kan beluisteren.
Dan heb ik het nog niet gehad over het gegeven “de ultra lp”.
Jack White is zeker niet de best verkopende artiest van de wereld maar deze plaat is wel met ruime voorsprong de best verkochte vinyl van het voorbije jaar.
Hoe dat nu weer allemaal zit met die ultra lp laat ik met graagte Jack zelf vertellen.
- Liesa Van der Aa: WOTH
Over een vrouw met ballen en talent gesproken. Brengt zo maar eventjes nog voor haar dertigste levensjaar een driedubbele plaat gebaseerd op een Oud Egyptische dodenritus. Klinkt pretentieus? Is het helemaal niet! Een waar meesterwerk, dat live tot een machtig muziektheater is verworden. Gaat dat zien, beluister het… Het 42 koppig koor krijg je er gratis bij.
- Eriksson Delcroix: For Ever
Surfend op het succes van de Broken Circle Breakdown hebben mijn fijne buren dit fijne plaatje uitgebracht. Hier kan ik heerlijk in blijven verdwalen. Ik wordt er zowaar gelukkig van. Mijn favorieten? At The Car Graveyard, de kippenvelcover The Valley van Derroll Adams en het heerlijk psychedelische Riding On A Snake With A Bottle Of Tequila In My Hand.
- Dans Dans: 3
Wat een band… jazz rock trio of hoe te omschrijven… Live een fenomeen en brengt hier haar derde plaat (hoe raadt u het) uit.
Instrumentaal. Geen plaat voor op de achtergrond maar om helemaal in op te gaan. Eén tip: gaan hen aub live zien!
- Strand: Strand
Wederom Bert Dockx. Bert beroert ook al de snaren bij het voorgaande. Wat een talent. Op twee maanden tijd twee meesterwerken uitbrengen. Je doet het maar. Uit Antwerpen dames en heren! Zoals velen in deze lijst. Zou er hier dan toch iets in het water zitten?
Anyway… Een twelfstring gitaar, een stem en prachtige Nederlandstalige teksten. Nederlandstalige platen ik blijf ze vaak wat knullig vinden. Maar Bert Dockx bewijst dat er met onze taal veel kan! Chapeau! Ook een plaat om bij te gaan zitten.
- The Sore Losers: Roslyn
Limburgse rock. Een van de meest opwindende platen uit onze contreien sinds lang! Mijn favoriete nummer: Gold In Them Hills met Mo op de backing vocals.
Heerlijke hoes van de hand van Rob Jones die ook nog hoezen voor The White Stripes ontwierp.
- Oscar and the Wolf: Entity
Een plaat die hier thuis en in de wagen zeer veel opstond en nog vaak op staat.
Dé doorbraak in ons landje van dit jaar. En het moet gezegd: ik ben de plaat nog steeds niet beu, ze staat als een huis. Ook live een zeer fijne belevenis. Ik ben vooral benieuwd naar het vervolg… Hoe zullen ze er in slagen zich niet te herhalen.
- Mittland Och Leo: Optimists
Milan Warmoeskerken. Nog een vriend van de familie als het ware. Samen met zijn vriendin Joke Leonare brengt hij deze instrumentale synth plaat. Gewaagd maar het werkt… Een warme, zachte plaat waarin het aangenaam vertoeven is.
- Neil Young: A Letter Home
Nog een warme, zachte plaat. Neil Young op zijn naaktst. In de Record boot van jack White. Heerlijk krakend, puur. Neil Young brengt covers van nummers die hem dierbaar zijn voor zijn moeder in de hemel. Wel deze plaat is mij dierbaar.
10. Condor Gruppe: Latituds Del Cavall
Nog eens Milan Warmoeskerken. Weer op een instrumentale plaat. Deze keer beroerd hij de snaren in wat een mix van de Shadows en het betere Ennio Morricone werk heet.
Maar zoals ik ergens las: deze muziek hoeft geen beelden, ze verschijnen zelf wel in mijn hoofd.
11. Gabriël Rios: This Maurauder’s Midnight
Nog zo’n plaat die in de woonkamer en de auto zeer veel werd opgezet. Mijn vrouw en oudste dochter zijn er weg van. Vermits ik zot ben van hen dus ook van deze plaat. Deze zomer nog live gezien op Gent Jazz en zeer de moeite!
12. Pharrell Williams: GIRL
Nog zo een gezinsplaat. Eén van de weinige commerciële platen van de afgelopen jaren waar ik weg van was. Funk, soul, pop… de ene hit na de andere; Ik durfde zelfs de “nieuwe Prince” in de mond nemen. Tot we hem live zagen in september. Wat een teleurstelling… De grootste live teleurstelling in jaren. De ene wereldhit na de andere maar niks bezieling, niks live, verkrachting van eigen nummers… Zo jammer. GIRL staat hier nu nog weinig op.
Twaalf platen, twaalf maanden die nu bijna voorbij zijn…
Veel platen uit Antwerpen zoals reeds gezegd.
Met Milan Warmoeskerken als muzikant van het jaar.
Twee maal in deze lijst, vaak ook nog eens live met Eriksson Delcroix én een fijne samenwerking met Manifest…
Op de voet gevolgd met zijn compagnon de route bij Flying Horseman: Bert Dockx die in 2014 wel geen Flying Horseman plaat uitbracht maar wel met Strand en Dans Dans scoorde en net nog platen uitbracht met Score man en Sweet Defeat. Doe het hem maar eens na.
Ook nog zeer genoten van nieuw werk van Perfume Genius, Amatorski, School Is Cool, Valerie Solanas, Gruppo Di Pawlowski, Zita Swoon Group, Ryan Adams, Ben en Ellen Harper, Intergalactic Lovers, Magnus, Hydrogen Sea,…
Benieuwd naar wat het nieuwe jaar zal brengen.
Beste popkenner,
Bedankt voor dit mooie lijstje. Er staan een paar dingen bij die ik voorlopig links liet liggen … die ik misschien dan toch maar eens moet uitchecken. Wat is er immers leuker dan kerstcadeautjes inpakken voor jezelf!? 🙂 En die ‘Eriksson Delcroix: For Ever’ gaat straks nog eens lekker toertjes draaien. Da’s immers alweer even geleden …
Groet,
Je trouwe volger!
Allez we hebben ne kenner hier 🙂
Fijne site ! Ik heb het gevoel dat ik je al wat ken 🙂
Beste Popkenner,
Dit lijstje getuigt van deskundigheid, goede smaak en liefde voor de edele kunst der muziek. Enkele schijfjes ervan moet ik dringend eens gaan verkennen. Bedankt voor de suggesties.
Hoewel ik natuurlijk het oordeel van de echte Popkenner op geen enkele manier in vraag stel, wil ik toch nog wijzen op enkele titels die mij dit jaar zijn bijgebleven.
– The War on Drugs (Lost in the dream). Heel klassiek, maar toch ook weer niet.
– Een goeie nieuwe Beck (Morning Phase)
– Kris Dane (Rose of Jericho)
– Henny Vrienten (En toch) is na jaren stilte terug opgedoken. Lang geleden dat liedjes in het Nederlands zo mooi klonken.
Viva la musica.
Beste Paul,
Dank voor de complimenten en de tips. Sta ik altijd voor open!!
– The War Of Drugs staan praktisch overal op 1 wat eindejaarslijstjes betreft maar zeggen me zelf nog weinig.
– de nieuwe Beck heb ik nog steeds niet beluistert en dat stemt me droef net als het feit dat ik zijn concert ergens in het jaar gemist heb. moet fantastisch geweest zijn.
– Chris Dane heeft me nog niet helemaal overtuigd. Wil ik wel graag eens live zien.
– Henny Vrienten heb ik nog niets van gehoord maar zal ik zeker eens checken.