Voor ons is Gebouw-T in Bergen Op Zoom slechts een half uurtje rijden. Je bent er als het ware sneller dan in de Bourla te Antwerpen. Nog een voordeel aan Gebouw-T is dat ze fijn programmeren en vaak zijn dat Belgen die je bij ons in grotere zalen en voor meer geld aantreft. Gebouw-T is dus een goedbewaard en fijn geheim. Eén van die programmatoren is Oorjournalist en Belpopkenner Willem Jongeneelen. Hij had voor zijn programmatie Dez Mona weten te strikken en dit voor slechts €10 inkom.
Dez Mona heeft een nieuwe plaat uit: “Book of Many” en die dient gepromoot. Wij waren zeer benieuwd maar konden het releaseconcert in de grote theaterzaal Bourla vorige week niet bijwonen. We kregen deze week dus gelukkig een herkansing in het kleine, fijne Gebouw-T met amper een honderdtal andere gelukkigen.
Benieuwd waren we omdat de vorige Dez Mona alweer bijna 4 jaar oud is en vooral omdat de groep sindsdien een serieuze metamorfose heeft ondergaan. Na de release van vorige plaat Origin voelden wij onbewust de bui misschien al hangen. De plaat zelf en bijhorend concert in deStudio in Antwerpen wisten ons destijds minder te overtuigen. Dat was wel jammer want we kenden Dez Mona reeds lang voor zijn intense, kippenvel verstrekkende platen én optredens.
Kort na Origin raakte bekend dat medeoprichter, spilfiguur, songschrijver en bassist Nicolas Rombouts er de brui aan gaf. Dat was een koude douche. Net of Keith Richards uit de Rolling Stones stapte. Wat later bleek ook drummer Steven Cassiers opgestapt en de voorbije maanden raakte bekend dat Tijs Delbeke Dez Mona de rug toekeerde om met Balthazar op tour te kunnen. De keuze van Delbeke is te snappen maar het moet verdomd pijn gedaan hebben voor Gregory Frateur zanger en boegbeeld van de groep. Delbeke was er afgelopen zomer nog wel bij toen de plaat werd opgenomen in de Ardèche.
Dez Mona was van een sextet tot een trio verworden. Hoe zou de groep nu klinken zonder de typische bas van Rombouts die zo bepalend was voor de klank van Dez Mona? Erg benieuwd waren we dus.
Vaststelling 1: Op het podium is Dez Mona geen trio maar een kwartet want Tom Pintens is binnengehaald om Tijs Delbeke te vervangen op toetsen en zang.
Vaststelling 2: Door het vertrek van de ritmesectie heeft Dez Mona logischerwijs een heel nieuwe klankkleur gecreëerd waarbij vooral de accordeon van Roel Van Camp een hoofdrol opeist. Op het podium werd dit ook visueel waargemaakt want Van Camp zat in het midden op een extra podium, zo werd hij letterlijk boven de rest uitgeheven.
Vaststelling 3: Dez Mona heeft de metamorfose met verve doorstaan en overleefd.
Het nieuwe geluid stond als een huis. Zoals reeds aangehaald mocht Van Camp van begin tot einde schitteren op zijn accordeon. Die beperkte instrumentatie van accordeon, gitaar en piano af en toe aangevuld met ritmes uit een doosje werkte wonderwel met de theatrale verschijning én stem van Gregory Frateur! De sobere belichting maakte het plaatje af. Frateurs is nog steeds een geweldig performer en zanger. Dez Mona is nog steeds één van de betere live bands die ons landje rijk is.
Om duidelijk te maken dat Dez Mona 2.0 een feit is speelde de band de nieuwe plaat integraal van voor naar achter. Een risico zou je denken maar de band slaagde erin het niveau van begin tot einde hoog te houden en zorgde ervoor dat onze aandacht geen seconde verslapte. Een huzarenstuk zou ik durven zeggen. Platen zijn zelden top van begin tot einde.
Half River Half Man zette onmiddellijk de bakens uit. Poppies, één van die nummers die ontstaan zijn na het project dat ze deden naar aanleiding van de herdenking van WOI, was een eerste hoogtepunt en er zouden er nog veel volgen.
Lament dat dreef op oosterse, klezmerachtige vibes was nog zo’n hoogtepunt.
In Blame met Frateur solo aan de piano haalde hij zijn beste Nina Simone naar boven. Dan moest het afsluitende trio High Up The Sky, Skai Blue en Darkest Hour nog komen.
We kunnen gerust zijn de toekomst van Dez Mona is verzekerd. De band wist ons eens te meer in vervoering te brengen met een intens, donker, bezwerend, heerlijk concert. Toegiften Suspicion, Does it Make You Happy? en al time favourite A Part of Us All, dat het zonder de zang van Delbeke moest hebben maar dat deel nam Frateur met plezier op zich, vormden de kers stevig rood en glanzend op de taart!
Merci Dez Mona om er nog steeds te staan!
uw popkenner
Ja , een prima recensie over dit prachtige concert.
Ja al heel lang fan van deze opmerkelijke band met een fantastische zanger.
Gregory is een klasse apart.
Maar ook Roel van Camp met zijn trekzak ! Geweldig !