14 juli 2018
Bijna had ik geschreven dat we in alle vroegte vertrokken. Maar Alain was mee natuurlijk. Enfin, we vertrokken vanuit Greenwood en vandaag zouden we heel wat zuidelijker trekken. Natchez is onze eindbestemming.
We zijn een dikke week weg en we beginnen stilaan slimmer te worden. Of minder avontuurlijk, hoe je het bekijkt. Feit is dat we voor komende nacht op voorhand een verblijf hebben geboekt. In de schlemiele hotels van de eerste dagen hebben we geen zin meer en in stres of we al dan niet iets gaan vinden ook niet. Bovendien ontdekken we dat een mooi verblijf geboekt bij Airbnb niet duurder is dan zo’n hotel. Alain vindt iets in Natchez wat ons alleraardigst lijkt. Wat we dan nog niet weten is dat het wel een heel unieke locatie zou worden.
Ontbijtplekken op voorhand opzoeken daar doen we voorlopig nog niet aan mee. We zijn nog steeds van mening dat we onderweg wel iets gaan vinden. Maar dat slaagt andermaal tegen. Langs de baan waar me rijden komen we niets tegen. Wanneer de tijd om te ontbijten al lang achter ons ligt en het moment is aangebroken om aan een middagmaal te denken krijgen we wel erg grote honger. Nog steeds vinden we niets om te eten. Tijd om van de hoofdweg af te gaan en een stadje te zoeken. Yazoo City is de juiste plek op het juiste moment. We belanden in wat de “hoofdstraat” moet zijn. Op slag beland ik in een zeer vrolijke bui. In de straat staat het één fel gekleurd huis haast het ander. Een frisse, vrolijke sfeer. Dit zijn we nog niet tegen gekomen.
We eten ons buikje vol en nippen van een heerlijk fris, lokaal biertje. Na de maaltijd besluiten we de hitte te trotseren en het stadje even te verkennen. Al snel valt de vrolijke, frisse facade in duigen. Achter de kleurtjes merken we wederom leegstand, verval en armoede op. Ook deze stad blijkt buiten de enkele open winkeltjes min of meer een spookstad te zijn.
Een beetje teleurgesteld vatten we onze weg verder aan.
Bentonia is een onooglijk plekje waar ik absoluut geweest wil zijn. Eén van mijn favoriete bluesartiesten is van hier afkomstig. De man is verantwoordelijk voor één van de mooiste nummers ooit geschreven. Althans wat mij betreft. Hier werd in 1902 Skip James geboren.
In 1931 wanneer de crisis reeds in alle hevigheid woedt trekt Skip James helemaal naar het noorden om er bij Paramount Records in Grafton zijn eerste nummers op te nemen. Door de crisis verkopen zijn platen echter voor geen meter. Hij zal voor jaren in de anonimiteit verblijven.
Vanaf de jaren 50 en verder begin jaren 60 is er een jong, vooral blank publiek dat sterk geïnteresseerd raakt in de muziek uit die begin jaren van de platenindustrie. De beginjaren van de jazz, de blues, de country,… Algemeen de folk. Pete Seeger, Woodie Guthrie, Josh White zijn pleitbezorgers. Er wordt massaal op zoek gegaan naar die verdwenen stemmen.
In 1964 vatten drie blanke blues fanaten het plan op op zoek te gaan naar Skip James. Eén van hen was John Fahey.
Na lang zoeken en rondvragen vinden de drie hem eindelijk, in een ziekenhuisbed, waar hij verzorgd wordt voor kanker. Ze weten hem te overhalen om terug muziek te maken. Skip James wordt zo goed en zo kwaad mogelijk opgelapt en hij mag optreden op het immens populaire Newport Folk Festival. Meer dan 30 jaar na datum vindt Skip James en met hem vele andere artiesten waaronder Son House en Dock Boggs een nieuw publiek.
Dankzij deze revival zijn nummers als het ronduit magistrale Devil Got My Women niet verloren gegaan.
Hier in Bentonia staat nog een authentieke Juke Joint: Blue Front Café. Hier heeft Skip James vaak opgetreden. Volgens de info die we hebben zou de zaak open moeten zijn. Doch helaas, ook op deze plek vangen we bot. Het is natuurlijk geen uur om Juke Joints te bezoeken. Enkele zwarte locals kijken ons meewarig aan. Achter ons passeert met veel getoet een trein. Het duurt verschillende minuten eer de trein voorbij is. De meereizende hobo’s bedenk ik er zelf bij.
De avond valt wanneer we eindelijk Natchez bereiken. Vandaag zullen we de Mississippi eindelijk nog eens in al haar glorie kunnen bewonderen. Maar eerst gaan we ons verblijf zoeken.
