Die Anarchistische Abendunterhaltung bestaat 25 jaar!
Als u tot de vrienden behoort mag u gerust “DAAU” zeggen of “de Anarchisten”, liefst met Antwerpse tongval.
Ik mag dat want ik volg de band misschien niet van het prille begin maar toch sinds hun debuutplaat uit 1995.
Voor het gemak zeg ik vanaf nu DAAU. DAAU ontstond begin jaren ’90 in Antwerpen en maakte alzo deel uit van de befaamde Antwerpse muziekscene. Een scene waarin dEUS heer een meester was.
DAAU voor het grote publiek nog steeds een nobele onbekende surfte mee op die golf van experiment, crossover van stijlen. DAAU bleef wel een buitenbeentje: hun muziek was instrumentaal en het instrumentarium bestond uit cello, viool, klarinet en accordeon. Niet echt dat wat je van een rockband verwachtte. Een echte rockband kan je DAAU dus ook bezwaarlijk noemen. Ze mixten rock, pop, folk, klezmer, oosterse muziek, klassiek tot één uniek geheel. DAAU werd wel van bij het begin gerespecteerd door die Antwerpse muziekscene. Getuige zijn de tal van gastbijdrages die de groepsleden leverden op heel wat platen van anderen. dEUS zette zelfs de cover die DAAU ooit bracht van Suds & Soda op de deluxe heruitgave van Worst Case Scenario. Om maar te zeggen.
Ik was van bij die eerste plaat fan. Die unieke muziek, die unieke synergie tussen de toenmalige leden Buni Lenski (viool), Simon Lenski (cello), Han Stubbe (klarinet) en Roel Van Camp (accordeon). Vooral de Lenski’s zorgden met hun verschijning op het podium voor de nodige schwung.
Op mijn kamerdeur prijkte toendertijd “Magisches theater, eintritt nicht für jedermann nur für verrückte, eintritt kostet den verstand” uit de Steppenwolf van Hermann Hesse, het boek waaruit de groep hun naam haalde.
Nu 25 jaar later zijn de twee Lenski’s niet meer bij de band. Het mag dus gerust een wonder heten dat een band waarbij de twee duidelijkste gezichten vertrekken toch zonder noemenswaardige kleerscheuren blijft voortdoen.
Om hun 25 jarig bestaan te vieren brachten de heren geen ordinair verzamelalbum uit. Eerwaarde Rudy Trouvé (ja, gitarist bij dEUS toen in de vroege jaren 90) kwam met het lumineuze idee om een resem songs uit die 25 jaar en 8 studioalbums te verknippen en terug aaneen te plakken.
Hij liet de band in de huidige bezetting die nummers opnieuw inspelen. Een meesterzet omdat de band het nu zonder viool en cello doet maar wel met contrabas en drum/marimba wat de sound van de band toch wel veranderd heeft.
Contrabassist Hannes D’Hoine speelt nu een jaar of tien bij de groep en drummer Jeroen Stevens doet mee sinds vorige “Eight Definitions”..
Tijdens het concert bleek deze nieuwkomer zich opgewerkt te hebben tot dirigent van de groep en declameerder der bindteksten. Ik ken trouwens weinig tot geen muzikanten die zo spitant, grappig bindteksten weten te brengen. Moest er een MIA voor beste bindteksten bestaan Jeroen Stevens mag, nee, moet hem winnen.
Tijdens de opnames van de plaat waarbij Rudy Trouvé zich ook had aangediend als producer werden onder meer de Lenski’s gevraagd om enkele nummers mee te doen en van vocalen te voorzien. Onder andere ook Gunter Nagels (die de DAAU leden nog kennen van hun tijd bij Donkey Diesel) mocht vocalen afleveren alsook enkele Capsule dames en een kleine gastrol voor de heer Roland Van Campenhout.
Tijdens het concert werden er visuals vertoont gemaakt door… ja, Rudy Trouvé alweer. Wanneer er gezongen diende te worden verschenen op beeld de betreffende personen wiens opgenomen stemmen weerklonken terwijl de DAAU leden zich aan de muziek overgaven.
Ook nu weer, misschien niet uniek, maar toch weer een meesterzet. Het werkte en gaf een extra touch aan het concert. Het feit dat op de beelden de Lenski broers meermaals voorbijkwamen maakte van dit concert en de bijhorende plaat absoluut een mooi, groots, warm en terecht eerbetoon aan de broers. Waarom ze ooit de band verlieten weet ik niet. Maar als ik Buni nu zie kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er demonen in zijn hoofd rondspoken die er beter niet zouden zitten.
Op beeld horen en zien we trouwens nog een derde Lenski. Ooit speelde derde broer Adriaan Lenski ook bij de groep.
Han Stubbe, Roel Van Camp, Hannes D’Hoine en Jeroens Stevens gaven zich helemaal. Stevens had het over een Trip Down Memory Lane. Als ik al die bekende melodieën van Gin & Tonic, Drieslagstelsel, Oliphant,… terug hoorde werd ik terug in de tijd gekatapulteerd. Beelden van mezelf die een mixtape maakte voor een meisje die ook fan was van DAAU enzoverder enzovoort…
Ik ben DAAU een aantal jaar uit het oog verloren vooral omdat ze zelf een hele periode uiterst zelden hier optraden. Platen als Domestic Wildlife en The Sheperd’s Dream zijn dan ook niet echt gekend door mij. Als ik nu de verbouwde nummers uit deze platen hoor spijt mij dat en moet ik bekennen dat deze toch ook zeer de moeite zijn.
Van bij de eerste noten werd het publiek meegezogen in de wereld van DAAU om ruim een uur later terug op aarde te belanden. 25 jaar geleden was DAAU een volstrekt unieke band met geweldige, dynamische concerten. Nu, 25 jaar later is DAAU nog steeds die unieke band en de energie van toen was er nog helemaal…
Wie DAAU nu, na 25 jaar, nog moet leren kennen het is u vergeven en het kan nog… Het is nog niet te laat…
Doe! Koop gauw die nieuwe van DAAU!
Hier staat nu al heel de dag die nieuwe plaat op en beluister ik dan ook maar ineens de originele versies. Wie na het concert trouwens die nieuwe plaat op vinyl kocht kreeg er gratis een ouder album op cd bij: Tub Gurnard Goodness. Het enige album dat geen nummer mocht leveren voor deze Hineininterpretierung. Catfish Blues heb ik onder andere toch altijd behoorlijk goed weten smaken.
uw popkenner
ps: het artwork van de plaat is van de hand van… Rudy Trouvé. Het hoeft geen betoog dat hij meer dan puik werk verrichtte. Al blijf ik steeds als ik hem zie toch een beetje bang van hem.
