België Boven!

Het is me wat de laatste tijd.
Met de Belgische muziek bedoel ik dan.
StuBru heeft er net de “Week van Eigen Kweek” opzitten. 5 dagen lang enkel Belgische muziek. Het is sinds de laatste stakingsdag geleden dat de muzikale kwaliteit nog zo hoog lag op de radio.
Kunnen we nu besluiten dat de Belgische muziek bovengemiddeld goed is? Eerlijk gezegd denk ik van wel. Dat is, vermoed ik, geen misplaatst chauvinisme.
Wat me nog blijer maakt is dat er dezer dagen veel wordt teruggeblikt. Langs alle kanten wordt onze eigen muzikale geschiedenis onder de loep genomen en naar de oppervlakte geschud. Daar komen me nogal wat fantastische muzikale pareltjes en verhalen bovendrijven…
Zo touren Jan Delvaux (dé belpopkenner bij uitstek – vergeleken met hem is deze popkenner wel een zeer kleine jongen) en dj Bobby Ewing momenteel langs de Vlaamse culturele centra om deel twee van Belpop Bonanza te brengen. Een avond vol grappige, boeiende verhalen, anekdotes en vooral veel muziek uit 60 jaar vaderlandse muziek.
Onlangs kwam er de puike verzamelaar Funky Chicken uit. Een dubbelcd of tweemaal een dubbel lp met funky grooves uit begin jaren 70. Een muzikale kwaliteitsbom. Met veel, heel veel onbekende namen. Placebo (nee, niet die supergroep) met Marc Moulin is dan misschien nog de bekendste.
Hier leerden we dan ene Nico Gomez & His Afro Percussion Inc. kennen.

Het nummer “Ritual” bleek geschreven door R. Lolandson…. De zoon van Nico Gomez. Echte naam Nico Gomez: Joseph van het Groenewoud. Echte naam zoon: Raymond van het Groenewoud… Raymond speelde samen in zijn vaders band en ze schreven samen enkele fantastische tracks. Het boterde echter niet echt tussen die twee waardoor een breuk onvermijdelijk was.
Hun laatste succesvolle samenwerking:

Het geweldige label Starman Records (waar ik het eerder in deze analen al over had) is op muzikaal archeologisch gebied onstuitbaar. Zij brachten onlangs deel 4 uit in de Belgian Vaults reeks. Een reeks platen met allemaal Belgische garagerock uit de jaren 60. Ook hier geldt onbekend maar o zo veel pareltjes.

Bij Starman Records hebben ze er ook een eer van gemaakt om belangrijke platen uit de Belgische muziekgeschiedenis terug op de markt te brengen. Zo brachten ze het werk van Ferre Grignard terug uit, de allerleerste plaat van Roland van Campenhout, Freckelface, de eerste groep van Arno. Binnenkort verschijnt de tweede incarnatie van die band Tjens Couter bij het label. Tjens Couter die later zouden overvloeien in TC Matic.

Dan is er deze week nog het tweede deel verschenen van The Sound Of Belgium. Op 4 cd’s wordt een mooie compilatie gemaakt van Belgische electronische muziek uit vooral jaren 80. Waarin België een wereldwijde voorloper bleek in het genre. De cd’s zijn een voortvloeisel van de geweldige gelijknamige film van twee jaar geleden. Ook hier geldt andermaal veel onbekende namen maar wederom heel wat pareltjes.

Met al het materiaal dat de voorbije weken is verschenen kan men een geweldige party met enkel maar Belgisch spul geven.

Als je dan al dit materiaal beluistert rock uit de jaren 60, funk uit de jaren 70, electro uit de jaren 80 dan beseft een mens nog maar eens we wonen in een klein landje vol opgefokt politiek gekrakeel maar met zo’n geweldige muzikale geschiedenis die maar blijft verder duren. Nee, laat mij maar lekker Belg blijven.

Viva Belgica, patatten met saucissen

Uw popkenner…