Ik durf al eens een eind weg te dromen. Dan worden er al eens linken gelegd die met wat slechte wil vergezocht kunnen bevonden worden.
Nu is er het laatste jaar weer menig plaatje mijn richting uitgewaaid.
Veel Engelstalig spul. Ook enkele Nederlandstalige platen. Dat gebeurt niet al te vaak. Alhoewel het Nederlands tot mijn moedertaal mag gerekend worden en platen in die taal logischerwijs mijn richting uitkomen; zijn er maar betrekkelijk weinig platen in die taal die me werkelijk kunnen bekoren. Zeker de laatste jaren.
Nu zijn er op een jaar tijd 4 platen in mijn moerstaal verschenen die me echt iets deden. Die ik min of meer grijs gedraaid heb of daar nog volop mee bezig ben.
Er zijn me een aantal eigenaardigheden opgevallen. Gelijkenissen, verschillen…
De vier platen komen allen uit Antwerpen. Een stad waar ik ten noorden van woon en regelmatig frequenteer. Vaak ga ik er naar concerten, ik weet dus dat er ongelofelijk veel muzikaal talent in die stad schuilt. Graag zou ik daar eens een diepgravender studie aan weiden. Maar vier Nederlandstalige platen dat is toch wel straf.
Die 4 platen zijn allen in een ander dialect, een andere dimensie van onze taal gezongen. Dat is nog eigenaardiger.
Eén plaat is in het AN gezongen, of toch een variant hierop. De zanger in kwestie doet zijn uiterste best zo AN mogelijk te zingen maar kan toch niet helemaal verstoppen dat hij uit de stad aan de stroom afkomstig is.
Eén plaat is in het Antwerps gezongen. Wat, wie de Antwerpenaar kent, geen verrassing mag heten.
Eén plaat is in het Nederlands gezongen. Met Nederlands bedoel ik wel degelijk de taal gesproken door onze noorderburen.
Nu wordt het helemaal te gek… Eén plaat is in het West Vlaams gezongen. Een dialect, vaak slecht begrepen door de inwoners van Antwerpen en omstreken. Laat dat nu net de plaat zijn die me misschien wel het meest aanspreekt.
4 platen, 4 verschillende dialecten van één taal uit één stad.
Antwerpen is sinds eeuwen een kruispunt van verschillende culturen denk ik dan. Een melting pot. Die wereldhaven zit daar ongetwijfeld voor iets tussen. Het is dan ook fijn te merken dat er ook op microniveau, namelijk één taal, iets moois uit die stad kan naar boven komen.
U vraagt zich natuurlijk al van het begin af over welke platen het gaat… Een beetje muziekkenner zal er minstens één en waarschijnlijk 2 of zelfs 3, 4 kunnen raden.
De AN plaat: Strand van Strand. Strand is het Nederlandstalige soloproject van een uitmuntend muzikant waar ik al langer liefhebber van ben: Bert Dockx, frontman van andere magische bands als Flying Horseman en Dans Dans. Met enkel zijn stem, geweldige teksten en een 12-string gitaar had mij me direct mee… Met het populaire Vlaamse lied heeft dit wel heel weinig gemeen…
De Antwaarpse plaat: En Route van Tourist LeMc natuurlijk. Iedereen is er blijkbaar weg van. Niet alles spreekt me evenveel aan maar qua nieuwe Wannes kan dit behoorlijk tellen. Ik moet bekennen dat ik stiekem blij ben nog eens een echte protestsong in onze taal aan te treffen: Miljonaire… Beetje confronterend ook, maar dat mag al eens.
Antwerpen meets West Vlaanderen.
De Nederlandse plaat: Kalf van Roosbeef. Roosbeef… je bent ervoor of je bent ertegen… Een tussenweg bestaat er niet denk ik. Ik ben ervoor… Ik kan die, al dan niet gespeelde, stunteltrien wel smaken. “Raak me aan…”, heel het gezin zingt het al mee in de auto.
De West-Vlaamse plaat tenslotte: Nie Voe Kinders van het Zesde Metaal. Ik was nooit helemaal mee met het Zesde Metaal… tot nu… helemaal verkocht… Staat nog veel meer op in de auto… West Vlaams voor het hele gezin. Ook voe kinders. Hoop ze binnenkort voor het eerst live te zien. Guess what, ook de vorige platen kan ik nu meer en meer smaken.
Voor wie het wil weten Roos(beef) zong nog bij het Zesde Metaal en Wannes van het Zesde Metaal speelde nog bij Roosbeef. Beide bands delen ook vriendschap en leden met het weergaloze Dez Mona, iets minder Nederlandstalig meer daarom niet minder. Enfin, wederom een onderdeel van de Antwerp Scene.
U wil tot slot nog meer gelijkenissen? Buiten dat het allemaal tekstueel zeer straffe platen zijn? Wel muzikaal zijn het ook zeer straffe platen! Dat is voor Nederlandstalige platen lang niet evident geweest. Deze platen bewijzen nu, vermoed ik, dat de Nederlandstalige muziek zich eindelijk echt serieus neemt. Ze is eindelijk volwassen geworden denk ik dan.
Laat ik nog maar lang dicht bij de metropool genaamd Antwerpen wonen.
Kus, uw popkenner
