Boem! Paukenslag! Haal die toeters en bellen maar boven! Laad het confettikanon! We vieren een verjaardag vandaag! Geen gewone verjaardag nee! We vieren een eeuweling!
Ten minste dat was hij vandaag de dag geweest als hij in 2002 niet het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld!
Als je echt iets van betekenis hebt betekend in deze wereld wordt je verjaardag ook nog na je dood verder gevierd. Als er dus mensen zijn die na je dood je verjaardag nog vieren al dan niet met toeters en bellen weet dan dat je iets voorstelde, wat dan ook…
Guess what… de man die we vandaag vieren heeft iets betekend in deze wereld. De man die we vieren heeft veel maar dan ook heel veel betekend in de wereld waar muziek een prominente plaats inneemt. Zonder de man die we vandaag vieren had de muziekwereld er heel anders uitgezien. Zonder de man die we vandaag vieren was de muziek er een heel stuk armer op geweest.
Zijn naam: Alan Lomax. Geboren op 31 januari 1915.
Nu kan ik me voorstellen dat er tussen al die tientallen, honderden mensen die dit schrijfsel lezen er twee verschillende reacties zullen zijn.
Reactie 1: “Ah natuurlijk, Alan Lomax, die man heeft effectief veel betekend voor de hedendaagse muziek en zijn geschiedenis. Goed dat er nog iemand is die hem in de aandacht brengt.” Dat zijn de mensen die op zijn minst een notie hebben van de hedendaagse muziekgeschiedenis.
Reactie 2: “Who the fuck is Alan Lomax nu weer?” Dat zijn de mensen die, het moet gezegd, heel wat gaten hebben hun muzikale kennis. En dat is niet erg, helemaal niet. Er valt u niets te verwijten. Een blinde kan er ook niet aan doen dat hij blind is.
Wel het is voor de mensen van ‘reactie 2’ dat ik nu schrijf. Laat mij vandaag een beetje hun Jezus Christus zijn. Ik zorg ervoor dat je kan zien. Ik zorg ervoor dat je weet waar al die muziek die vandaag onze radiotoestellen en ipod achtige machines vullen voor een groot stuk zijn bestaan aan te danken heeft.
Geen dank, dit is mijn taak als popkenner.
Alan Lomax is de zoon van zijn vader. Of hoe appels niet ver van de boom vallen. John A. Lomax, de vader, gaat begin 20ste eeuw de hort op als folklorist en musicoloog. Een waar pionier. Hij reisde het Amerikaanse land af en maakte overal waar maar kon opnames. De zogenaamde fieldrecordings. Hij wilde zo heel wat folksongs, bluessongs die al eeuwen mondeling werden doorgegeven vastleggen en zo bewaren voor het nageslacht. Zijn zoon Alan gaat al snel mee op tocht en zal het werk van zijn vader met verve verder zetten. Gedurende de jaren 30, 40 en 50 worden duizenden opnames gemaakt. Deze zijn van onschatbare waarde voor de verdere geschiedenis van de Amerikaanse muziek.
In de jaren 5O trekt Alan Lomax naar Europa om daar zijn werk verder te zetten. Hij maakt opnames in Schotland, Engeland, Ierland, Spanje en Italië.
Miles Davis zal zijn plaat Sketches of Spain uit 1960 baseren op de volkmuziek die Lomax er opnam.
1964: The Animals brengen The House Of The Rising Sun uit. Het lied zal later rond heel wat kampvuren gezongen worden. Alan lomax maakte een opname in 1937.
1966: The Beach Boys brengen hun meesterwerk Pet Sounds uit. Eén van de bekendste nummers op de plaat: Sloop John B. Alan Lomax ontdekte het in 1935 in de Bahamas.
1977: De rockband Ram Jam brengt zijn grote hit Black Betty uit. Het nummer werd opgenomen door John A. en Alan Lomax in 1933 in Central State Farm (prison), Texas
1989: Mark Lanegan, frontman van de pre grunge band Screaming Trees, neemt zijn allereerste soloplaat op: The Winding Sheet. Eén van de nummers op de plaat: Where did You Sleep last Night. Enkele jonge, onbekende muzikanten mogen het nummer mee inspelen. Hun namen: Kurdt Kobain en Chris Novoselic.
1993: Nirvana speelt tijdens hun MTV Unplugged sessie: Where did You Sleep last Night. Het nummer is van de hand van Huddy Ledbetter aka Leadbelly. John A. en Alan Lomax ontdekken de man in de Louisianna State Penitentiary in 1934. Ze zullen heel wat opnames met hem maken.
1999: Moby brengt het album Play uit. Met dit album zal hij wereldwijd doorbreken. Enkele van de bekendste nummers op de plaat: Honey, Natural Blues, Find My Baby. De nummers zijn opgebouwd rond de stemmen van oude folk/blueszangers. Ze werden opgenomen door Alan Lomax in 1959.
2009: Laïs brengt samen met cellist Simon Lenski het mooie LaïsLenski uit. Afsluiter op de plaat: het wiegeliedje: Didn’t Leave Nobody but the Baby. Zij zullen het ongetwijfeld kennen van de opname die de drie grande dames van de country: Emmylou Harris, Gillian Welch en Alison Krauss maakten. Bekend van de soundtrack van de film O Brother, Where are Thou? Alan Lomax maakte een opname in 1959.
2012: Het Belgische retro/folk trio The Golden Glows maken in eigen beheer de plaat: Prison Songbook met bijhorende tournee. De nummers zijn allemaal te vinden op de Prison Song platen van Alan Lomax. Een zeer mooi eerbetoon aan de man.
Alan Lomax (31 januari 1915 – 19 juli 2002)
Herdenk de man,
Uw popkenner
Meer weten? Lees zijn boek The Land Where the Blues Began of bekijk de gelijknamige film…
https://www.youtube.com/watch?v=XIj1wyK1cPI
