Eén van de redenen waarom ik zo van vinyl hou is dat je de hoes lekker groot hebt.
In vele gevallen vormt de hoes het verlengde van de muziek. In vele gevallen is er dan ook veel werk ingestoken.
Tweewekelijks hou ik hier ten huize een mini expo. Ik combineer zes hoezen die samen een geheel, een verhaal vormen.
Soms is de muzikant, de groep de verbintenis, soms de artiest die de hoezen maakte, soms het onderwerp op de hoes.
Vandaag gaan we van start met Sarah Yu Zeebroek. Onmiskenbaar de de dochter van haar vader. Het absurdisme kruipt in haar werk.
Ik hou van het kleurrijke, vaak zijn het echt zoekplaten. De geest van een Breughel of een Bosch voel ik dan.
In de eerste plaats verzorgt ze het artwork van haar eigen band Hong Kong Dong waar haar wederhelft én gitaarheld Jeffrey Burton en haar broer Boris deel van uitmaken.
Ik zag hen ooit voor het eerste in een villa vlakbij mijn huis. We organiseerden met ons toenmalig collectief een kunstenfestival “Red Tape District”. De artiesten beeldend als muzikaal werden uitgedaagd buiten de lijntjes te kleuren.
Hong Kong Dong speelde op de slotavond voor bedroevend weinig volk. Wat ze deden was echter ronduit legendarisch! Ik was, om kort te zijn, zwaar onder de indruk. Vooral het beeld van een op de grond kronkelende Sarah met groene, doorschijnende voile zal me eeuwig bijblijven.
Ze bleek daarenboven ook nog eens uiterst sympathieke en bloedmooie verschijning.
Fan voor het leven heet dat dan!
Hun nieuwe plaat Kala Kala is wederom een mix van absurdistische, prettig gestoorde electrokitch. Heerlijk!
Een beperkt aantal platen voorzag ze van een uniek schilderij! Natuurlijk moest ik er zo één hebben!
Ja, ik ben de trotse bezitter van een echte Sarah Yu Zeebroek!
Dat ze nog lang zichzelf mag blijven!
uw popkenner
